هشدار آیت‌الله مرتضوی درباره خطر تکرار ظاهرگرایی دینی در جامعه امروز 

آیت‌الله مرتضوی در مراسم عزاداری حضرت زهرا(س) در کانون توحید گفت: به فاطمه(س) ظلم کردند و می‌خواستند برایش تشییع جنازه بگیرند. یکی از مهمترین آسیبهای جوامع دینی، ظاهرگرایی و تقدم فروع بر اصول است، یعنی همان جامعه‌ای که به فاطمه زهرا(س) ظلم می‌کند و دربرابر تضییع حق مسلمش بی‌تفاوت است، می‌خواهد برایش تشییع جنازه باشکوه بگیرد تا ثواب ببرد.

وصیت حضرت زهرا مبنی بر تشییع مخفیانه، مقابله با این کج فهمی جامعه و انحراف در دین است. حضرت زهرا وقتی با سکوت و بی تفاوتی مدعیان اسلام مواجه می‌شود، وصیت به تدفین مخفیانه می‌کند؛ چرا که نمی‌خواهد جامعه ای که با سکوت و بی‌تفاوتی خود ظلم را تایید کرده، در تشییع و تدفین او حضور یافته و نمایشی برای حفظ ظاهر اسلام درست کند.

عباس عموی پیامبر(ص) دنبال آن بود که ضمن احترام به حضرت زهرا(س)، خواستار حفظ ظاهر و تشییع و تدفین عمومی پیکر ایشان برای زیبا نشان دادن امور دینی در جامعه بود. این نشانه بروز انحراف در جامعه اسلامی بلافاصله پس از فوت پیامبر(ص) است که اصل و فرع در دین جابجا شده و اصل که رعایت حق انسانها و مقابله با ظلم است، تحت الشعاع فرع که حفظ ظاهر و برگزاری تشییع جنازه باشکوه است قرار گرفته است.

امروز هم جامعه ما به این انحراف مبتلاست و جان انسانها و حق الناس کم اهمیت و حفظ ظواهر و تشییع جنازه پراهمیت دیده می‌شود. حضرت زهرا چهل روز پیاپی به در خانه مسلمانان می‌رفت، اما هیچ کس شجاعت پاسخ دادن به درخواست یاری حضرت را نداشت. سکوت و بی‌تفاوتی جامعه در برابر ظلم آشکار به یک انسان، آن هم دختر پیامبر که حقش قابل انکار نیست، گناهی نابخشودنی است و رعایت ظاهر دینی و عیادت و تشییع و تدفین، سرپوش گذاشتن بر این گناه بزرگ جامعه است.

شاهدیم برخی آقایان، نسبت به ریختن خون انسانها، از هرطرف که باشد یا آسیب دیدن بسیاری از افراد و خانواده‌ها، اهمیت چندانی نمی‌دهند؛ اما حفظ ظاهر و حجاب را که البته در جای خود مهم است، بر اصول که حفظ جان انسانها و حقوق مردم است اولویت می‌دهند که این همان ظاهرگرایی در دین است.

فقهای بزرگ ما، قاعده ای دارند به نام «حرمت تنفیر»، یعنی رفتار و فعلی که موجب تنفر مردم و جامعه از دین شود، حرام است، حالا ببنید در این دوره چقدر از جوانها و مردم از دین زده شده‌اند، آیا رفتار ما شامل این قاعده نمی‌شود؟ آیا در قرآن نداریم که نجات جان یک انسان، نجات کل انسانها و کشتن یک انسان غیر قاتل، کشتن همه انسانهاست؟ چرا به اسم دین و نهادهای حوزوی اطلاعیه‌های سخیف و بی‌مبنایی داده می‌شود که چهره نهاد هزار ساله روحانیت تشیع که باید مظهر عطوفت و رحمانیت باشد را تخریب کنیم؟

وقتی امیرمومنان(ع) را با ریسمان می‌بردند، فاطمه زهرا(س) خلیفه را مخاطب قرار داد و فرمود: چرا به ما ظلم می‌کنی؟ اگر پریشان کردن مو زشت نبود، به خدا قسم موهایم را پریشان می‌کردم و شکوه به خدا می‌بردم، آنجا فردی گفت علی را رها کنید و رها کردند. چرا باید وضع ظلم و تضییع حقوق مردم، جان انسانها، چشم انسانها و آزادی انسانها به وضعی برسد که زنان راهی جز پریشان کردن مو برای تظلم و دادخواهی نداشته باشند و کسانی که ادعای دینداری دارند، نه تنها از مظلوم حمایت نکنند، بلکه با وارونه کردن اولویتها بخواهند ظلم را توجیه کنند؟